Bu çalışma, anadili Türkçe konuşucular arasında boş ve açık özne adıllarının sözdizim-söylem arakesitinde nasıl yorumlandığını ve işlemlendiğini araştırmaktadır. Araştırma, özne adıllarının dağılımına ilişkin D2 edinimi problemlerinin anadilinde de gözlemlenip gözlemlenmediğini Arakesit Varsayımı ve Pragmatik İlkeler İhlali Varsayımı çerçevesinde tartışmaktadır. Kabul edilebilirlik yargı testinden elde edilen sonuçlar, anadili Türkçe konuşucularının boş ve açık özneleri benzer bir şekilde yorumlamadığını göstermektedir; açık özneler, konu devamlılığı gerektiren bağlamlarda gereğinden fazla kullanılmaktadır. Ancak, öz-denetimli okuma testinden elde edilen sonuçlar, özne adıllarının uygun ve uygun olmayan kullanımları arasında anlamlı bir işlemleme farkı olmadığını bulgulamıştır, bu da anadili konuşucularının gerçek-zamanlı dilsel veri işlemleme sırasında dilbilgisel hataları farklı işlemlemediklerini göstermektedir. Bu sonuçlar, geleneksel olarak D2 edinimiyle ilişkilendirilen sorunların anadili davranışına da özgü olabileceğini öne sürmektedir. Çalışma, bu bulguların Türkçeye özgü mü yoksa boş özne dillerinde daha geniş bir örüntünün parçası mı olduğunu belirlemek için daha fazla dilbilimsel araştırmaya ihtiyaç duyulduğunu vurgulamaktadır.